Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Το βήμα":
Πρόκειται για την ιστορία νέων ανθρώπων που ζουν στην ασφυκτική ατμόσφαιρα του κέντρου της Αθήνας, συνωστίζονται στα νεανικά στέκια, παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις, αγαπούν και δυστυχούν, ψάχνονται και χάνονται, αναζητούν κάτι που δεν ξέρουν. Η γραφή της Δανάης Παπουτσή μεταδίδει αυτόν τον ασθματικό χαρακτήρα με τον οποίο ζουν οι νέοι και, όπως η ίδια τονίζει, «η σκέψη και οι δράσεις της ηρωίδας γεννιούνται σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει η πολυτέλεια για στοπ-καρέ - παρ΄ ότι αυτή τολμά να το κάνει με τον δικό της τρόπο».
Κυριαρχεί το ζήτημα της επικοινωνίας ή μήπως του φόβου για τον «άλλον»; «Δεν είναι ακριβώς φόβος» διευκρινίζει η συγγραφέας, «είναι μια αίσθηση μη οικειότητας. Αυτό κρύβει μια τεράστια ανάγκη για επικοινωνία που πασχίζει να εκπληρώσει η ηρωίδα.Ο φόβος είναι ένας οδηγός- τον χρειάζεσαι για να τον ξεπεράσεις.Ολοι μας “φοβόμαστε”,άρα όλοι μας επιθυμούμε».
Πιστεύει ότι φέρνει άραγε κάτι καινούργιο στη λογοτεχνία; «Δεν είναι κάτι που μπορώ να το κρίνω εγώ.Η αγορά δουλεύει με τους νόμους της, ο δημιουργός με τη φύση του και την επιθυμία του». Αν και η γραφή της διαθέτει ψήγματα θεατρικά, η ίδια δηλώνει ότι θαυμάζει αρκετούς συγγραφείς «αλλά δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ κάποιον μέντορά μου».
Δανάη Παπουτσή
«Ο ηθοποιός μεταφέρει μια ιστορία, ο συγγραφέας την επινοεί»
Η ηθοποιός Δανάη Παπουτσή εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Σε αργή κίνηση από «μια έντονη ανάγκη για έκφραση». Δεν μπερδεύεται με το να υπηρετεί δύο τέχνες, αφού και οι δύο είναι «μη ανταγωνιστικές:ο ηθοποιός μεταφέρει μια ιστορία, ο συγγραφέας την επινοεί». Πρόκειται για την ιστορία νέων ανθρώπων που ζουν στην ασφυκτική ατμόσφαιρα του κέντρου της Αθήνας, συνωστίζονται στα νεανικά στέκια, παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις, αγαπούν και δυστυχούν, ψάχνονται και χάνονται, αναζητούν κάτι που δεν ξέρουν. Η γραφή της Δανάης Παπουτσή μεταδίδει αυτόν τον ασθματικό χαρακτήρα με τον οποίο ζουν οι νέοι και, όπως η ίδια τονίζει, «η σκέψη και οι δράσεις της ηρωίδας γεννιούνται σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει η πολυτέλεια για στοπ-καρέ - παρ΄ ότι αυτή τολμά να το κάνει με τον δικό της τρόπο».
Κυριαρχεί το ζήτημα της επικοινωνίας ή μήπως του φόβου για τον «άλλον»; «Δεν είναι ακριβώς φόβος» διευκρινίζει η συγγραφέας, «είναι μια αίσθηση μη οικειότητας. Αυτό κρύβει μια τεράστια ανάγκη για επικοινωνία που πασχίζει να εκπληρώσει η ηρωίδα.Ο φόβος είναι ένας οδηγός- τον χρειάζεσαι για να τον ξεπεράσεις.Ολοι μας “φοβόμαστε”,άρα όλοι μας επιθυμούμε».
Πιστεύει ότι φέρνει άραγε κάτι καινούργιο στη λογοτεχνία; «Δεν είναι κάτι που μπορώ να το κρίνω εγώ.Η αγορά δουλεύει με τους νόμους της, ο δημιουργός με τη φύση του και την επιθυμία του». Αν και η γραφή της διαθέτει ψήγματα θεατρικά, η ίδια δηλώνει ότι θαυμάζει αρκετούς συγγραφείς «αλλά δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ κάποιον μέντορά μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου