Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Οι άνθρωποι με τη ρωγμή

Οι άνθρωποι με τη ρωγμή, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους κι αν αποκτήθηκε, και για οποιοδήποτε λόγο, ο οποίος ήταν αρκετός για εκείνους ώστε να αποκτηθεί, κατακτούν και έναν δεύτερο εαυτό που φέρει ακαριαία κάποια χαρακτηριστικά, από το ρήγμα, και  άλλα τόσα που συνεχώς προστίθενται, ανάλογα με την παρατήρηση και την προσωπική τους δουλειά σε σχέση με το ρήγμα.
Οι άλλοι άνθρωποι που συναντούν τέτοιους ανθρώπους, και μπαίνουν στη ζωή τους, με οποιαδήποτε ιδιότητα, είναι αναπόφευκτο να έρχονται διαρκώς σε επαφή με το ρήγμα αυτό. γύρω από το οποίο υπάρχει έδαφος, το οποίο επίσης και συνέχεια αλλάζει, επεκτείνεται, μεγαλώνει, μετατοπίζεται.
Όλοι μου οι φίλοι, θα κατοικούν μέσα σε αυτή τη ρωγμή, θα κοιμηθούν εκεί, θα γελάσουν εκεί, θα κλάψουν, θα θυμώσουν εκεί, θα ξεδιψάσουν εκεί, ή θα διψάσουν σε αυτή και μόνο την περιοχή. Οποιαδήποτε κίνηση,  είτε απ’ τη μια πλευρά είτε απ’ την άλλη, αναπόφευκτα μετακινεί, τραντάζει, μετατοπίζει το ρήγμα . Τους κραδασμούς τους εισπράττουν αμφότεροι.
Με την ενεργοποίηση -μετακίνηση -με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, αυτού του ρήγματος, ένα είναι το άγνωστο, μη προβλέψιμο και για τις δυο πλευρές. Απλώς η μία πλευρά που το φέρει μπορεί να είναι  πιο υποψιασμένη. Να έχει δει, φανταστεί την εικόνα, μια εικόνα ανεξάντλητη σε ιδιότητες και δυνατότητες. Το σίγουρα άγνωστο, είναι το πότε και με πια αφορμή, αυτό το ρήγμα θα ενεργοποιηθεί και θα δημιουργήσει ανεπανόρθωτη/άρα τετελεσμένη ζημιά και σ΄εκείνον που το φέρει, και στους ανθρώπους του, που ‘κατοικούν’ σε αυτό.
Τα ανθρώπινα ρήγματα δεν μπορούν να υποκλιθούν σε καμιά προσπάθεια απενεργοποίησης, τα ανθρώπινα ρήγματα μπαίνουν σε καταστολή συνειδητά και ασυνείδητα από εκείνους που τα φέρουν για να μπορούν να συνεχίσουν να ζουν.
Οι άνθρωποι που φέρουν σαφές ρήγμα, μπορούν να σου μάθουν και τη ζωή και το θάνατο.
Και τα αγαπούν και τα δυο πολύ.


-Ο Α. βρήκε το γράμμα αυτό χωμένο κάτω απ’ τις ρίζες ενός μικρού δέντρου, σε κεντρικό σημείο της περιοχής, αναλλοίωτο από βροχές, και άλλα καιρικά φαινόμενα, το χώμα, τα βήματα ή τη σκέψη των περαστικών, των σκυλιών τα σκαψίματα. Ήταν Μάρτιος. Έκανε πολύ κρύο, το καθαρό, αυτό που σε κάνει να νιώθεις καθαρός κι εσύ. Το διάβασε και το ξαναέβαλε στη θέση του, στη ρίζα του δέντρου με τη σκέψη ότι θα το έβρισκε κάποτε και ένας άλλος επόμενος.-


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...