Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Πείραμα_τελική περίοδος.



Εργάζομαι συνειδητά για έναν τωρινό, παρόντα χρόνο

και για έναν μέλλοντα, απ' τον οποίο θα απουσιάζω ως φυσική παρουσία,

χαρά μεγάλη, και για τους δυο αυτούς χρόνους

παρουσίας και έργου- φυσικής απουσίας και έργου.

Εργάζομαι κρυφά απο ένα χρόνο που με διατρέχει

για έναν άλλο χρόνο που θα έχει πάψει να με διαπερνά.


Σημείωση: Αθήνα, 22.8.2016.

-τα πρώτα ημερολόγια-





Μικρές, νέες Οδύσσειες.

Τώρα που δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα,
που οι κοινές μας αφηγήσεις σωπάσανε κι αυτές,
γεννήθηκε έδαφος και
ονειρεύτηκα την είσοδο  μας- κοινή αφήγηση
-κι όπως και τότε, την Τρίτη μέρα,
θα είναι νύχτα, δε θα θυμάμαι τον καιρό,
θα πίνω ρούμι, δε θα μιλάς,
θα ξεμπερδεύεις τα δάχτυλά σου,
θα ανακατεύω τη λογική μου,
σε χώρους γιορτινούς και ιατρεία-
μια νέα αφήγηση θα ανθίσει σε βυθό  
κι έξω απ’ αυτόν, όταν θα τρίζει η λάμπα στα δωμάτια
δε θα τρομάζεις, δε θα τρομάζω
και τότε θα τ’ ακούμε όλα, αναίμακτα
Γιορτή ξανά.
Μια πρώτη μέρα ενός αγνώστου χρόνου, σ’ άγνωστο τόπο, παρθένο.
Ανάμεσα σε αγνώστους, άγνωστοι και εμείς ξανά. Μα ευτυχισμένοι.







































 photo:dan_pap./athens 2013

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Πείραμα Τελικη καταγραφή

-Εκεί, εκεί, εκεί, κοίτα, λέει.
- Τι;
-Εκεί, εκεί, τους γλάρους. Τους άκουσα. Άκου, φωνάζουν. Είναι γαλήνιοι, ολίγον σκυθρωποί, σκέφτονται το Αύριο, δηλαδή, απλά, ένα καινούργιο σήμερα· Οι ανόητοι.
- Μένω έκπληκτη πολλές φορές, αλλά έχω άδικο: Δεν είμαι καθόλου θλιμμένη. γιατί να είμαι θλιμμένη; Πλήττω, αυτό είναι όλο. 

Το πείραμα. Σχεδίασμα τελικό.

Η κατάσταση μου δεν είναι καθόλου κόσμια όταν γράφω.

6.3.2016
Κέντρο. Αθήνα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...