Στη διαδρομή η Νέλλη σκεφτόταν τη φράση που είχε την τύχη να
ακούσει σε ανύποπτο χρόνο από τον Πέτρο, τον πιο τρελό άστεγο της γειτονιάς. Σ’ αγαπώ, σου είπα, για να σ’ αγαπήσω. Την
ξεστόμιζε πρωί, μεσημέρι, βράδυ και μετά ξεσπούσε σε γέλια. Όλοι οι άστεγοι
πάνω απ' τους οποίους έπρεπε να περάσεις για να περπατήσεις, είχαν ο καθένας μια δική του φράση-αποσκευή, είτε ήταν νηφάλιοι, είτε πιωμένοι. (απόσπασμα απο το νέο βιβλίο της Δανάης Παπουτσή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου