Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Μονόλογοι δέκα γυναικών - Δανάη Παπουτσή - Περιοδικό Βακχικόν

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από τους μονολόγους 10 γυναικών που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό Βακχικόν (Vakxikon) :






Γράφει η Δανάη Παπουτσή*


Αγαπημένος δάσκαλος, μου ευχήθηκε κάποτε για τη φαντασία μου, να έχει ορατότητα. Και κάποιος άλλος αγαπημένος, έλεγε συνέχεια πως οι επιλογές μας, μας καθορίζουν. Πως είμαστε οι επιλογές μας. Κι εγώ επέλεξα το δρόμο του ηθοποιού. Ήμουν μικρή, ήμουν μόνο πέντε και πολύ ανήσυχη. Για ό,τι συνέβαινε γύρω μου, πάντα κάτι του έλειπε, η όποια πραγματικότητα, μου φαινόταν λίγη, μικρή, λες και κάποιος πάντα κάτι μου έκρυβε. Αυτό μου προκαλούσε άγχος και αϋπνία, μάλλον όχι αϋπνία αλλά καμία πρόθεση για ύπνο, για να μην χάσω, για να ανακαλύψω όσα μπορώ, όσο περισσότερα, τις νύχτες κυρίως, κρυφά απ’ τους άλλους, σε απόλυτη ησυχία. Να ψάξω εγώ για εμένα, και για όλους τους άλλους. Το μπάνιο ήταν ο αγαπημένος μου χώρος. Σκαρφάλωνα στον καθρέφτη, κάθε βράδυ, συνομιλούσα με κάτι που δεν υπήρχε, κάθε βράδυ, αυτό που ονομάζουν θάνατο, είχα ακούσει για αυτόν, εμένα μου φαινόταν κάτι πολύ οικείο, του είχα δώσει πρόσωπο, ήτανε άνθρωπος, μπορούσαμε να τα λέμε όταν όλοι πήγαιναν για ύπνο. Και όταν ήθελα να τον καληνυχτίσω και να βγω απ’ το μπάνιο, έφραζα με το χέρι μου το στόμα για να δω πόσο μπορώ να αντέξω, χωρίς να ανασαίνω. Την ημέρα όλα κυλούσαν κανονικά, αλλά εγώ περίμενα τη νύχτα πάντα. Είχα κατασκευάσει έναν ήρωα, και τον έψαχνα χωρίς κανένα φόβο, τον αναζητούσα προκλητικά πάντα και επίμονα. Την ημέρα, μέσα σε όλα, οι μεταμφιέσεις μου με τα ρούχα των μεγάλων, σε συνδυασμό με μονολόγους που δεν είχαν μάλλον κανένα ειρμό, ήταν μεγάλη απόλαυση. Η υπερκινητικότητα μου, ως βασικό μου χαρακτηριστικό, αποτελούσε μείζον θέμα όχι για μένα, αλλά για όλους τους άλλους, που έμοιαζαν να μην την καταλαβαίνουν γι’ αυτό έψαχναν για αρκετά χρόνια την πηγή. Που δεν βρέθηκε. Για εκείνους. Έγραφα με το αριστερό. Κι αυτό αποτελούσε θέμα. Και όλα μπήκαν σε τάξη, μέσα στην τάξη. Η κυρία Κατίνα μάλλον δε ζει πια. Ήταν τότε πολύ μεγάλη, ήτανε εξήντα. Είναι μια από τις γυναίκες που θα ήθελα πολύ να συναντήσω, να πιούμε καφέ, να την ρωτήσω. Να μάθω.

Όταν μπήκα στη Δραματική σχολή, για δέκα δεύτερα βρέθηκα πολύ πίσω, σ’ εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα, που κατάλαβα τι ήθελα να κάνω. Η δήλωση των πέντε χρόνων, έπαιρνε σάρκα και οστά στα είκοσι δύο. Η πόρτα αυτή, σαφώς άνοιξε κι άλλη πόρτα. Αυτή της γραφής. Ήτανε νύχτα πάλι, πετάχτηκα, άνοιξα τον υπολογιστή και ξεκίνησα ναγράφω. Αυτό, κράτησε 3 μήνες. Χωρίς παύσεις. Οι ήρωες προϋπάρχουν. Για μένα προϋπάρχουν. Οι ήρωες μου υποδεικνύουν. Αυτή τη «σχολή» αγαπώ και σε αυτή τη σχολή παραμένω. Το ίδιο μου συμβαίνει και στο βιβλίο που γράφω τώρα, και που το έχω αφήσει στη μέση, λόγω προβών. Και πώς να χωρέσει ο ένας κόσμος μέσα στον άλλον; Χρειάζονται αφοσίωση, φροντίδα, βασικά αποκλειστικότητα. Για να σου δώσουν, για να μπορέσεις να αφηγηθείς.

Η ζωή είναι μια ατέρμονη αφήγηση που δε γερνάει ποτέ.

Οι συνεχείς αναταράξεις είναι υλικό, οι ευθείες είναι υλικό, και στο βυθό, όση ώρα κι αν μείνω, όσο χρόνο κι αν μείνω, συλλέγω. Εκεί κάτω πάει και κάθεται το πολυτιμότερο υλικό, εκεί κάτω συγκεντρώνεται, ανθίζει, ωριμάζει για να μπορώ να το μαζέψω. Νιώθω πως είναι το μόνο υλικό που μας ανήκει.
Για την τωρινή κατάσταση - πραγματικότητα, ψάχνω τον, τους δημιουργούς της. Κι όταν οι δημιουργοί ενός πράγματος είναι πάρα πολλοί, η αφήγηση μπερδεύεται.
Εκεί που υπάρχει ρίζα εκεί σουλατσάρει πάντα ένα αθώο κατά τα άλλα σκουλήκι.
Έτσι ξεκινά το δεύτερο βιβλίο. Δεν ξέρω γιατί, μένει να το ανακαλύψω. Και οι συναντήσεις μου με τους ανθρώπους, είναι συναντήσεις με τα κομμάτια μου εκείνα που δεν έχω ανακαλύψει, που δεν πάει ο νους μου καν. Είναι πολύτιμες οι συναντήσεις μας με όλους τους ανθρώπους. Και οι συναντήσεις μου με τους ήρωές μου, το ίδιο.
Δυο από αυτούς, στο πρώτο μου βιβλίο αντάλλαξαν τις παρακάτω κουβέντες:

Σάωρη: Θα έρθω στο παράθυρο και ξέρεις τι θα κάνω…
Σοέν: Με απειλείς;
Σάωρη: Σ’αγαπώ. Tο ίδιο είναι.

*Η Δανάη Παπουτσή έχει εκδώσει το μυθιστόρημα Σε αργή κίνηση (εκδόσεις Κέδρος 2011).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...