Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Σημεία.

Έχεις στρέψει εκείνα τα ποιήματα προς τη γυναίκα
κι εκείνη δεν μίλησε ποτέ σε αυτό που όρισες με λέξεις
κι εκείνη προσπέρασε επέστρεψε προσπέρασε ξανά
και οι λέξεις μένουνε μισές και σκόρπιες
Και κάποιοι  γέλασαν με φίλους  που κρατούσανε μολύβι α
κι εσύ σε έβριζες και νοσταλγούσες
όλο με έβριζες και νοσταλγούσες
τις ώρες μας στο δωμάτιο το τρίτο, χωρίς κουρτίνες
χωρίς χαλίκια χωρίς φως
με τους διαδρόμους γεμάτους φίλους που κρατούσανε μολύβια
κι είχαν το χρόνο τους στην πλάτη ακουμπισμένο και περήφανο
όλοι σημείο εκδοχής και μιας νοθείας
ενός βλέμματός που στάθηκε για να παρατηρεί το χάος
και να αφηγείται τρέλες, κάτι αντίξοο τα περιττά  και τα επικίνδυνα
έχεις στρέψει αυτά τα ποιήματα προς τη γυναίκα
και μέχρι να τη γνωρίσεις
θα ματώνεις τα χαρτιά και τους διαδρόμους
 στα σημεία που ο χρόνος παρατηρεί το χάος και χάνεται

στο σημείο μηδέν. Το κενό σημείο.

Έχεις γράψει τόσες λέξεις, κι ακόμα δεν είπες την αλήθεια.







































Ξημερώματα Κυριακής 8.11.2015
@dan_pap

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...