Σημεία.

Καμιά φορά, τα Σάββατα κυρίως

πυκνώνανε τις συναντήσεις τους

σαν ένα σημείο αναφοράς  στο αέναο

και έτσι αέναα σχημάτισαν  δυο πρόσωπα

με σταθερά χαρακτηριστικά

αμίλητες διαθέσεις

ζορισμένες και αστείες.

 Ένα λανθάνων λεξικό

σαν φάρος βουτηγμένος στο νερό

 τσιγκλούσε τις αισθήσεις τους, ατυχώς.

Ατυχώς, τις Κυριακές μαλώνανε

για κάποιες θλίψεις κεκτημένες

και πίνανε καφέ με το κουτάλι

κι ύστερα βρέχανε τα πόδια τους στο μπάνιο

και φλυαρούσε το νερό με τόσα ξένα σώματα

στη βάρδια.

Καμιά φορά ξεφεύγανε απ’ τις γιορτές απ’ τις αργίες και τις επικαιρότητες

και παίζανε κρυφτό με αγάλματα.

Εκεί που κατοικείς, σε γοητεύουν  φευγαλέα και άγνωστα;

Εκείνη απάντησε, πως τίποτα άλλο δε χρειάζεται.

Η λάμπα έσβησε, και το δωμάτιο τους γέμισε με γρίφους

Δεν ξανά ξύπνησαν.

Καμιά φορά, τα Σάββατα κυρίως, τους επισκέπτονται αγάλματα

και παίζουνε μαζί τους το κρυφτό.

Δυο πρόσωπα, αμίλητες διαθέσεις, ένα λανθάνων λεξικό, ένα σημείο αναφοράς καμιά φορά.

Στο αέναο.

 @ Αθήνα 15.11.2015