Σημεία.

Καθάρισε το μπαλκόνι της. Και το άδειασε.

Καμία συνοχή στις λέξεις –προειδοποίησε-

Αντέχεις; ρώτησε.

Ζώστηκε με όρεξη, ένα καπνό και έφυγε.

‘’Δε θέλει  να παρασύρει  κάποιον στο δρόμο’’.  

Βρήκαμε το γράμμα της στον τάδε δρόμο, την τάδε του μηνός.

‘’Ειδικά σ’εσένα. Για σένα ειδικά. Μ…….. ναι,  ειδικά εσύ.

Αλλάζει η μνήμη μου. Κρύο –Ζεστό.  Ζεστό- Κρύο. Θυμάμαι. Είμαστε πολύ κοντά, είμαστε στο….

Νέα σημάδια, παλιές ιστορίες.

Καμία συνοχή στις λέξεις, αντέχεις;

Μισό...

Καπνός assos,  ένας κόκκινος μικρός αναπτήρας, μια καταγραφή,  μια ξηλωμένη τσέπη, νέα άφιξη.

Και μονολόγια.

Μ……………………. Τι;

Το άδειασα το μπαλκόνι. Ναι. Και φεύγω.

Μην έρθεις. Δε θέλω.  Να μην έρθεις. Δε θα χρειαστεί.

Χμ…… όχι……; Αλλά………γιατί;

Θυμάσαι κάτι; Θυμάσαι οτιδήποτε;

Ψάρι, κύμα, πουλί...

Μ…… Ναι…..τα σημάδια ε; Ναι.

Όχι…..δηλαδή απολύτως όχι…….

Ετοιμάζεις πράγματι κάτι;

Χμ…………… μα………………….. αλήθεια, γιατί ρωτάς;

Τουτ, τουτ, τουτ…..παύση, κλήση ξανά, παύση………

 Μισό...

Τι ετοιμάζεις αλήθεια;

Εμένα. Από  την αρχή.  

Ζεστό-Κρύο

Είμαι πολύ κοντά, είμαι σίγουρη.

Είμαστε στο ζεστό.

Για όσα λουλούδια φυτρώσουν στο τσιμέντο  καμια ευθύνη δε φέρω.’’

photo : mp @ Athens 2015