Η αρπαγή

Η αρπαγή του απ’ το νερό

-μη ρωτήσεις- εικόνα προηγούμενη

Η μνήμη η πιο παροντική

Η φωτογραφία του, η αφίσα

Άλλη εικόνα αυτό

Καινούργιο και για μένα

Η αρπαγή με

Η αρπαγή χωρίς

Η αρπαγή

Μετρώ 7, λάθος είναι , το ξέρω, παραπάνω είναι

Μετράς άπειρα

Ενδιάμεσα άχρονος χρόνος

Σημεία από και προς μηδέν κι ένα γράμμα

Ένα τσιγάρο ένα περίπτερο ένα φως

Το κόκκινο η ταχύτητα ο δρόμος

Δεν αναγνωρίζω τίποτα

Το άγνωστο. Ο ύπνος, ο μη ύπνος, το λευκό κάλυμμα

Η σκάλα

Η σκάλα τρίζει, η ξύλινη σκάλα, δε σε βλέπω.

Μυρίζεις, μυρίζω αλκοόλ, μυρίζεις βιβλία.

Ξένος χώρος ο δικός σου χώρος

Μια μουσική, δεν την ακούω, δεν την θυμάμαι

Ένα γυαλί, το ποτήρι, το απέναντι, τα πόδια σου.

Τα ρούχα στο κρεβάτι, τα ρούχα μου.

Σκεπάστηκα, κάθισες, τα μάτια.

Η μυρωδιά, μυρίζεις ένα θέλω, ένα φοβάμαι.

Ημίφως. Κοιτάζω έξω, απέναντι, κοιτάζω αλλού.

Κοιτάζω μέσα σου. Το τηλέφωνο, το λάθος, η απάντηση.

Ταχύτητα, ηρεμία ξανά. Και γέλια. Δε θυμάμαι.

Και ύπνος, ναι ύπνος, εγώ. Εσύ, αλλού. Επάνω, η σκάλα, βιβλία.

Όνειρο, δε θυμάμαι, ουδέτερο, εσύ; Ο ήλιος, πρωί, το κρύο, το πρωινό

Καφές, λουλούδια, ξεραμένα αλλά λουλούδια. Η αυλή. Ακατοίκητη.

Η ψυχή ακατοίκητη. Κι εδώ και εκεί, και πιο κει. Λάθος timing.

2^ος κύκλος. Το νήμα, εγώ, ήρθα. Το κρατάω ακόμα.

Έφυγα, το κρατάω ακόμα. 

Μόλις το αναγνωρίσεις, θα μιλήσουμε. Δικό σου είναι. 

Αθήνα 2015 / Photo @ dan_pap