Η Ισμήνη άνοιξε την αγκαλιά της πρόωρα

Διπλές δόσεις στις ίδιες κούπες, αυτές της Κυριακής, που ακουμπάνε στα παράθυρα πεζοί σχιζοφρενείς και ποιητές. 

Όταν τελειώσεις το γράμμα που διαβάζεις άστο να πέσει κάτω.

Κάπου στη μέση, αναφέρει πως μήνα Απρίλιο, τα κρεβάτια των ανθρώπων γεμίζουν  με ανθρώπους σε στάσεις ενδιάμεσες και μυαλά ακραία.

-Έφτασε η Άνοιξη- της άνοιξαν πόρτα. Έδωσε συνθήκη, έδωσε το πλαίσιο, αυτόματη ζωή και πας, κι ύστερα βλέπουμε.

Το ίδιο βράδυ ήταν που κράτησαν στην αγκαλιά τους όλοι μιαν αφήγηση και γέλασαν. Η Ισμήνη άνοιξε την αγκαλιά της πρόωρα και η αφήγησή της γλίστρησε, είπε μονάχα πως το πρωί θα είναι όλα χάος, γι’ αυτό ψυχραιμία, και χάθηκε. Κανένας δε γλύτωσε.

Ήταν σπουδαίο να γνωρίζω πως σε ένα λάθος συνδυασμό που υπήρξες, υπάρχεις ακόμα.

Η κούπα πέρασε από τα χέρια του πεζού, στα χέρια του σχιζοφρενή,στα χέρια του ποιητή. Ήτανε πάντα Κυριακή.