Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Ζωοδόχου Πηγής



Κοίτα τώρα, με έβαλες να ξαναβάλω λέξεις
όλες όσες γνώριζα, απ’την αρχή, σε άλλες θέσεις
να τις ταιριάξω, τις ίδιες λέξεις
άλλα να πω
επειδή έξω φυσάει
επειδή εδώ πέρα τα τζάμια χτυπάνε
επειδή ο καπνός απ’ τα λάθος τσιγάρα περνάει ξυστά απ’ την οθόνη μου
κι όλα δείχνουν αλλιώς και ζαλισμένα
επειδή η ροή των ειδήσεων δεν έχει τίποτα το νέο
κι εγώ ψάχνω να βρω το νέο απ’ τα παλιά
επειδή εμφανίστηκες ταυτόχρονα με μία ωραία εξαφάνιση
Στη Ζωοδόχου πηγής αυτές τις μέρες δε περισσεύουν αυτοκίνητα
και κάποιες κλήσεις επιμένουν να στρέφονται στη λάθος συσκευή
αυτή την εποχή δεν έχω λέξεις, μόνο εικόνα
αυτή την εποχή χαλάει ο ύπνος μου
δεν τρώω
μόνο θυμάμαι
-θυμάμαι-
η δουλειά μου είναι, αυτή να θυμάμαι
και το ασθενοφόρο που περνάει απ’ έξω
όποιον κι αν μεταφέρει
ένα είναι που θέλουν να κρατήσουν οι γιατροί, - τη μνήμη αυτού-
αυτή  θα προσπαθήσουν να κρατήσουν στη ζωή
Θυμάσαι; θα τον ρωτούν
κι εκείνος θα κοιμάται
ίσως, μπορεί,
γιατί είναι εκκωφαντικός ο ήχος απ’ το δρόμο
-κι αν θα προλάβουν-
αυτόν, την εκκωφαντική σιωπή
Αυτά τα τζάμια στη ζωοδόχου πηγής χτυπάνε απ’ τον νοτιά
δε φταίω εγώ που χάλασαν
ουτε το αδύνατο μου χέρι που δε πιάνει καλά πια
ούτε κι ο Μάης που είχε πάντα κάτι ακραία ρεαλιστικό
κάτι αδύνατο
ούτε ο καιρός που ήρθε ο καιρός του να φυσήξει
Τα τζάμια στη Ζωοδόχου πηγής σπάσανε
κι εγώ συνεχίζω να βάζω λέξεις σε σειρά
μήπως και καταλάβω κάτι
όταν θα τις ξαναδιαβάσω, νύχτα,
που τίποτα δε θα ακούγεται
επειδή κανείς δε θα περπατά
επειδή κανένα ασθενοφόρο δε θα περνά
επειδή όλοι θα έχουν τη μνήμη τους
επειδή δε θα υπάρχεις
επειδή θα κατοικώ σε σπίτι χωρίς τζάμια
επειδή τα τζάμια γίνανε θρύψαλα
επειδή θα τ’ αφήσω στο πάτωμα
επειδή θα πατάω επάνω τους
και στον τοίχο τη νύχτα χαριεντίζονται σκιές
και κρεμιούνται όπου θέλουν, όπως θέλουν
παρεάκι καλό,
κι οι πατούσες, οι κόκκινες,
ξεκινούν μιαν αφήγηση
σα σκιά και αυτή
που κρεμιέται όπως θέλει,
πάντα επάνω μου.


1 σχόλιο:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...