Είσαι ο άντρας που περπάτησε στην εκκλησία και τα ρόδια γλιστρούσαν
ο νεαρός που άνοιξε βήμα για το γήρας, ξυπόλητος
ο πατέρας που δεν βρήκες, δε έχασες, δεν βρήκες
είσαι το πρώτο βλέμμα που ξέσκισε το επόμενο από φόβο
η σκιά σου που σφάχτηκε στους τοίχους.
Εκείνη δεν είναι. Σε καταχώρησε στη μνήμη ως απώλεια
κι έμεινε χώρος για τα απροσδιόριστα.
Είσαι ό,τι διαβάζει σήμερα κι αύριο δε θυμάται
μια στιγμή απ' το παρελθόν,
απ’ το παρόν, τα αυτονόητα,
από το μέλλον τίποτα. Εκείνη δεν είναι.
Είσαι μελό. Βασικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου