Πράξη τρίτη

Νεαρέ, τρελέ του κόσμου αυτού, αυτού που μίσησες

αλλά έτυχε τον έρωτα να τον γνωρίσεις κάπου εδώ

στις παρυφές του,

και είναι δύσκολο τις νύχτες να πάψεις να περνάς

ώστε να βλέπεις και να σε βλέπουνε

ώστε να νιώθεις πως κάτι έμεινε από τα χρόνια εκείνα της στοργής και της απελπισίας

μες στα καφέ τα άδεια ή υποτονικά

Αύγουστος ήτανε  

και πάλι Αύγουστος ήρθε κι ούτε που γέρασες καθόλου

από τη ζέστη και την ανάμνηση

απ’ την απώλεια τους καβγάδες και το γαμώτο

για όσα δεν πρόλαβες να ζήσεις

με μια φιγούρα που δε γνώρισες καλά

και της απέδωσες ευθύνες για το χάος της

-όταν στο πένθος της- το έβαλε σε τάξη.