Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Κρυφές σελίδες που σκοτώνουν "ό,τι αγαπάς"

Αναδημοσίευση από το CatIsArt:

«Ένας φίλος, πολύ φίλος, χαμένος από προσώπου γης για δεκατέσσερα χρόνια»… Τους χωρίζουν δεκατέσσερα χρόνια, οι διαφορετικές πορείες, οι αλλιώτικες επιλογές. Τους ενώνει ένα παρελθόν άγριο, μια ανάγκη τρυφερότητας που δεν δικαιώθηκε ποτέ, ένα μυστικό ανείπωτο. Τότε μοιράζονταν την περιπέτεια, τον έρωτα, τα όνειρα. Τώρα κοιτάζονται με νοσταλγία, με απορία και με μια δόση καχυποψίας. Ανάμεσά τους κρυμμένα ντοκουμέντα και αλήθειες που πονούν.
«Πού ήσουν, τι έκανες, τι κάνεις τώρα…»…
Έχουν πάρει τους μοναχικούς τους δρόμους. Οι ματαιώσεις τους πονάνε αφόρητα. Τι ζητά ο ένας από τον άλλο; Γιατί ο Άρης εμφανίστηκε στη ζωή της τόσα χρόνια μετά; Πώς τη θυμήθηκε; Η Κατερίνα να πιστέψει σε αισθήματα; Ο Άρης να περιμένει τη συγκατάθεσή της; Νέοι ακόμα και αφάνταστα ωραίοι. Σαν ζευγαρωμένα αστέρια.
«Θα σε πήγαινα στον καταρράκτη. Εσύ κι εγώ στο καλύτερο μέρος του κόσμου»…Είναι εκεί μπροστά της. Αυτή ανοίγει ένα ντοσιέ, του διαβάζει. Του πετάει ένα παλιό απόκομμα εφημερίδας. Μια είδηση που δημοσιεύτηκε κάποτε. Ένα βασικό στοιχείο λείπει. Κοντά τους το μπουκάλι με τη βότκα. Στη μια άκρη το στερεοφωνικό. Στην άλλη η βιβλιοθήκη. Κάπου μια τηλεφωνική συσκευή. Μουσική, αμφιβολίες, κάποιες απόπειρες αγκαλιάς. Ένα φιλί. Η μυρωδιά του στα γάντια της μοτοσικλέτας. Και η νύχτα προχωράει. Και ο καθένας κάτι προσπαθεί να εκμαιεύσει από τον άλλο. Και οι αναμνήσεις ποτάμι που φουσκώνει.«Θυμάσαι πώς χωριστήκαμε εκείνο το βράδυ; “Τράβα σπίτι σου, μικρή”»…Οι σκόρπιες αφηγήσεις συνθέτουν μια ιστορία που σφράγισε τις ζωές τους. Ήττες προσωπικές, θάνατοι, απώλειες. Οι χρονολογίες είναι σαν τα βέλη ενός τόξου και κάποιες λέξεις είναι κεραυνοί. Το τρίτο πρόσωπο λείπει, μα δίνει διαρκώς το «παρών», οι σιωπές λιγοστές και το σκοτάδι προσπαθεί να κάνει τις αποκαλύψεις πιο εύκολες και ανεκτές.«Ένα αυτοκίνητο γεμάτο αποτυπώματα. Κι ένας τραυματίας που ‘χε στην τσέπη του ένα όπλο»…Σκότωσε, σκότωσε ό,τι αγαπάς, κρύψου, μην τολμάς, ζήσε στο όριο, στερήσου την αγάπη γιατί δείλιασες.«Θα τα πούμε», «Θυμάμαι», «Φεύγω», «Το ξέρεις;», «Το ξέρω». Φράσεις σκόρπιες. Η Κατερίνα είναι η μόνη που μπορεί. Ο Άρης της ζήτησε να βρεθούν. Κι ύστερα, κατά τη διάρκεια της συνάντησης, υφαίνεται το παρελθόν γεμάτο κρυφές σελίδες, το παρόν αδιέξοδο και το μέλλον αβέβαιο.Μια χορταστική παράσταση που κρατά το θεατή σε εγρήγορση με διαρκείς ανατροπές και αιφνιδιασμούς είναι το «Σκότωσε ό,τι αγαπάς», που βασίζεται στο πολυδιαβασμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη.Δύο ηθοποιοί που αστράφτουν από ταλέντο, ο Αντώνης Καρυστινός και η Δανάη Παπουτσή, δίνουν ερμηνείες υψηλής κλάσης. Από τους ωραιότερους και δυναμικότερους πρωταγωνιστές της γενιάς τους.Ο Άρης Τρουπάκης, επίσης νέος και πολυτάλαντος, σκηνοθέτησε μια παράσταση που δεν της λείπει τίποτα. Άψογη σε ρυθμούς σαν τους χτύπους ελβετικού ρολογιού.Τα σκηνικά, τα κοστούμια αλλά και οι φωτισμοί του Θοδωρή Χρυσικού ένα ακόμα πλεονέκτημα της παράστασης.* "Σκότωσε ό,τι αγαπάς". Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας. Θεατρική Εταιρεία Πράξη – Β’ Σκηνή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...