Αναδημοσίευση από το Protagon.gr
Περπατάμε πάνω σε κινούμενη άμμο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να
υποχωρήσει. Για τη γενιά μου η κρίση αυτή μοιάζει με επώδυνο τοκετό. Όλα
αλλάζουν με ταχύτητες πρωτόγνωρες, πριν προλάβει να αφομοιωθεί ένα
συμβάν , έχει έρθει ήδη το επόμενο να το επικαλύψει. Ο εγκιβωτισμός
ακόμα και στη λογοτεχνία είναι μια φυσιολογική διαδικασία. Εδώ έχουμε
ρωσικές κούκλες που χωνεύονται η μια στην άλλη πριν ακόμα προλάβεις να
τις δεις.
Μιλάω από την πλευρά των νεότερων. Δεν γνωρίζω πως το βιώνουν οι μεγαλύτεροι που πρόλαβαν να κάνουν πράγματα σε πιο στέρεο έδαφος χωρίς την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα να πλανάται πάνω απ’ την καθημερινότητά τους. Έχει να κάνει σε ποιο σημείο του σώματος και σε ποια φάση του νου σε βρίσκει ο στόχος. Βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο και τα γεγονότα μας οδηγούν με ταχύτητα σε επαναπροσδιορισμό όσων ξέραμε, όσων ζήσαμε και όσων δεν προλάβαμε να ζήσουμε. Ο χρόνος είναι αμείλικτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι νέοι μοιάζουν με αποδημητικά πουλιά. Δεν έχω πολλούς φίλους πια εδώ. Οι περισσότεροι έχουν φύγει και κάποιοι που έμειναν ψάχνουν να βρουν ένα τρόπο για να φύγουν. Αναταράξεις είχαμε στις πτήσεις. Τώρα έχουμε και στον ύπνο μας. Η κοινωνικο-οικονομική κρίση έχει γίνει πλέον βιωματική διαδικασία με ολέθρια αποτελέσματα που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται εντονότατα σε όλους τους τομείς.
Αν, η μία γενιά μεταφέρει στην επόμενη πράγματα και εκείνο που μας συνδέει είναι ένα νήμα, νομίζω πως το νήμα αυτό στα δικά μας χέρια έφτασε φθαρμένο, έτοιμο να κοπεί.
Ίσως η Σάωρη, η ηρωίδα του βιβλίου μου, τα λέει πιο συμπυκνωμένα:
Οι μέρες γλιστράνε, χάνονται, οι νύχτες σκαλώνουν, γδέρνουν, όμως τις νύχτες γυρεύω. Παντού άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι, εμμονές, επαναλήψεις, τεχνολογία, υποψίες, ένας αόρατος εχθρός, ιοί, γκρίζο, τάσεις φυγής, η νέα γενιά, η νέα γλώσσα, όλα συγκοπτόμενα, και έκπτωση, έκπτωση παντού. Οι παλιοί άνθρωποι μπατάρουν, βουλιάζουν χάνονται. Ένας πόνος στα κόκαλα. Σκέψεις. Μούφα κόσμος. Να ανοίξεις λεξικό, έμεινες πίσω. Καλά λέω, οι καλύτερες νύχτες είναι αυτές που δεν έρχονται.
*Η Δανάη Παπουτσή είναι ηθοποιός και συγγραφέας.
**Το βιβλίο της Δανάης Παπουτσή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Μιλάω από την πλευρά των νεότερων. Δεν γνωρίζω πως το βιώνουν οι μεγαλύτεροι που πρόλαβαν να κάνουν πράγματα σε πιο στέρεο έδαφος χωρίς την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα να πλανάται πάνω απ’ την καθημερινότητά τους. Έχει να κάνει σε ποιο σημείο του σώματος και σε ποια φάση του νου σε βρίσκει ο στόχος. Βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο και τα γεγονότα μας οδηγούν με ταχύτητα σε επαναπροσδιορισμό όσων ξέραμε, όσων ζήσαμε και όσων δεν προλάβαμε να ζήσουμε. Ο χρόνος είναι αμείλικτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι νέοι μοιάζουν με αποδημητικά πουλιά. Δεν έχω πολλούς φίλους πια εδώ. Οι περισσότεροι έχουν φύγει και κάποιοι που έμειναν ψάχνουν να βρουν ένα τρόπο για να φύγουν. Αναταράξεις είχαμε στις πτήσεις. Τώρα έχουμε και στον ύπνο μας. Η κοινωνικο-οικονομική κρίση έχει γίνει πλέον βιωματική διαδικασία με ολέθρια αποτελέσματα που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται εντονότατα σε όλους τους τομείς.
Αν, η μία γενιά μεταφέρει στην επόμενη πράγματα και εκείνο που μας συνδέει είναι ένα νήμα, νομίζω πως το νήμα αυτό στα δικά μας χέρια έφτασε φθαρμένο, έτοιμο να κοπεί.
Ίσως η Σάωρη, η ηρωίδα του βιβλίου μου, τα λέει πιο συμπυκνωμένα:
Οι μέρες γλιστράνε, χάνονται, οι νύχτες σκαλώνουν, γδέρνουν, όμως τις νύχτες γυρεύω. Παντού άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι, εμμονές, επαναλήψεις, τεχνολογία, υποψίες, ένας αόρατος εχθρός, ιοί, γκρίζο, τάσεις φυγής, η νέα γενιά, η νέα γλώσσα, όλα συγκοπτόμενα, και έκπτωση, έκπτωση παντού. Οι παλιοί άνθρωποι μπατάρουν, βουλιάζουν χάνονται. Ένας πόνος στα κόκαλα. Σκέψεις. Μούφα κόσμος. Να ανοίξεις λεξικό, έμεινες πίσω. Καλά λέω, οι καλύτερες νύχτες είναι αυτές που δεν έρχονται.
*Η Δανάη Παπουτσή είναι ηθοποιός και συγγραφέας.
**Το βιβλίο της Δανάης Παπουτσή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου